İnsan hayatı ne kadar da tuhaf...
Bir gün mutlu isek, ertesi gün mutsuzuz.
Hiçbir şeyden mutlu olmayı bilemiyoruz!
Elimize geçtikçe her şeyin daha fazlasını istiyoruz.
Galiba bu yapımızda olan bir şey...
Neden elimizdekilerle mutlu olmaya çalışmıyoruz?
Mutlu olmak istiyor isek, neden bunun için uğraşmıyoruz?
Sanki her şey kendiliğinden olacakmış gibi.
Etrafıma bakıyorum da kimse yaşadığı hayattan memnun değil, mutlu değil, umutlu değil , inançlı değil.
O zaman hayatımızı nasıl devam ettirmeyi düşünebiliriz ki?
Mutsuz... umutsuz... inançsız...
